فرسودگی شغلی پرستاران: نقش هوش هیجانی، هوش معنوی و سخت‌کوشی

پرستاری به منزله یک حرفه با میزان مخاطره بالا و فرسودگی محسوب ‌می‌شود. پژوهش‌های قبلی درباره پرستاران رابطه منفی و معناداری را بین فرسودگی شغلی پرستاران با سخت‌کوشی و هوش هیجانی آن‌ها نشان داده‌اند. هدف پژوهش حاضر، بررسی فرسودگی شغلی در پرستاران و رابطه فرسودگی پرستاران با متغیرهای پیش‌بین هوش هیجانی، هوش معنوی و سخت‌کوشی بود. تعداد 180 پرستار زن با تکمیل مقیاس فرسودگی شغلی ماسلاچ (MBI)، مقیاس هوش هیجانی (EIS-41)، اندازه خودگزارش‌دهی هوش معنوی (SISRI) و زمینه‌یاب دیدگاه‌های شخصی (PVS)، در این پژوهش شرکت کردند. نتایج ضرایب همبستگی حاکی از آن بود که روابط منفی و معنادار بین هوش هیجانی، هوش معنوی و سخت‌کوشی با فرسودگی شغلی وجود دارد و تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که سخت‌کوشی (مؤلفه تعهد)، هوش معنوی (مؤلفه پدیدآوری معنای فردی) و هوش هیجانی (مؤلفه تنظیم هیجان‌ها)، ضرایب معناداری در پیش‌بینی فرسودگی شغلی پرستاران دارند. همچنین یافته‌ها نشان داد که سه مؤلفه تعهد، پدیدآوری معنای فردی و تنظیم هیجان‌ها 39 درصد تغییرات فرسودگی شغلی پرستاران را تبیین ‌می‌کنند. بنابراین، ‌می‌توان نتیجه گرفت که سه عامل اساسی روان‌شناختی فوق فرسودگی شغلی را در پرستاران تبیین ‌می‌کنند.